Hoe ben ik erbij gekomen om mijzelf het doel te stellen vijf obstacle runs te gaan doen in 2016? Eigenlijk begon dit in 2014. Een vriend van mij stelde mij voor om mee te gaan doen met de Strongmanrun, een obstacle run van 21km! Let op, ik had tot dan nog niet eens 21km achter elkaar hardgelopen. Maar het was pas het begin van het jaar en de run zou pas in september plaatsvinden dus nog genoeg tijd om ons voor te bereiden. Sinds mijn revival in 2011 ben ik in goede vorm gebleven en mijn conditie was dan ook al goed. Ik trainde voornamelijk zelfstandig waarbij ik HIIT circuitjes combineerde met zaktraining(boksen). Zaktraining en HIIT circuitjes zijn beide erg gericht op het verbeteren van je conditie en daar lag mijn focus ook op. In mei kwam onze eerste test: Mens Health Urbanathlon, een obstacle run van 10km dwars door de Amsterdam Arena en omgeving. Wat een fantastische ervaring was dat! Daar sta je dan opeens op het veld van de Amsterdam Arena, opzwepende muziek uit de speakers, overal fitte en energieke mensen! Wat een positieve en aanstekelijke energie hing daar zeg! Ik voelde de adrenaline stromen en kon niet wachten tot ik van start mocht gaan. Ik was net een jonge hond die ongeduldig voor de deur stond te wachten tot hij naar buiten mocht. Na een gezamenlijke warming up ging de poort van de Amsterdam Arena open en werden wij losgelaten op de Arena Boulevard. Dwars door de Amsterdamse Poort, het Bijlmerpark, woonwijken en weer terug naar de Amsterdam Arena waar wij nog eens werden getrakteerd op een aantal steile trappen. De obstakels, de toeschouwers en het feit dat je gewoon door een stedelijke omgeving aan het bikkelen bent, gaf zo’n ongelooflijke kick. Dus toen ik wederom de Arena binnen was en van de tribune in de gracht abseilde en op weg ging naar het immense klimtoestel op het veld voelde ik mij echt een gladiator, een oermens! Voldaan over de finish en met een paar pijntjes snel kijken naar mijn eindtijd. Wat een heerlijke dagbesteding was dit, dacht ik. Dit doe ik 10x zo graag als naar een festival gaan en de hele dag zuipen, dacht ik bij mezelf. Dit kan ik wel elk weekend doen!
Zo, de kop was er nu af, de zenuwen minder en nu maar op naar de Strongmanrun in september.
Regelmatig trainden wij op het strand of in het bos waar ik dan een run uitzette met onderweg circuitjes om zodoende een obstacle run zo goed mogelijk te simuleren. Een obstacle run is geen duursport, dus onze training richtten wij dus ook op deze manier in. Veel interval training om de basis conditie te verbeteren, veel lichaamsgewicht oefeningen om de spieren te versterken en explosiviteit te verbeteren. Ik ben geen hardloopfan, ik vind dat te eentonig en saai dus deze combinatie van hardlopen en HIIT maakt mij heel erg blij. Ik werd me er ook steeds meer bewust van dat de afstand er niet echt toe deed want 10 km met circuitoefeningen ging mij goed af terwijl ik het “zwaar” had met 10km hardlopen. Voor mij is het hardlopen vooral een mentale inspanning, ik vind het niet leuk en begin me te vervelen waardoor ik de kilometers ga tellen en het dus zwaar wordt terwijl ik bij een bootcamprun (je hebt het eerder de hele tijd voor obstacle run en nu over bootcamprun, misschien hier dan ook obstacle run van maken? )van obstakel naar obstakel leef en helemaal niet bezig ben met de afstand.
September, inmiddels waren er nóg drie vrienden aangehaakt die ook mee wilden doen dus compleet met aanhang gingen wij richting omgeving Hellendoorn. We hadden een huisje gehuurd zodat we daar lekker konden overnachten en er een leuk weekend weg van konden maken. De volgende dag was het dan zover. 21km is toch wel veel en ik had nog nooit deze afstand gelopen maar ik was er niet zo bang voor. Ik was vooral benieuwd hoe goed ik het uit zou houden, hoe het zou zijn. Helemaal stijf van de adrenaline stond ik daar aan de start letterlijk te springen. Ik kon echt niet stilstaan, zoveel energie stroomde er door mijn lichaam. Heerlijk! Ik voelde me zo krachtig, een beest, een oermens. Dit was een veel groter evenement dan de Urbanathlon dus een indrukwekkende mensenmassa stond te trappelen. En daar gingen we! Deze route ging dwars door dorpjes, bossen, heuvels, weilanden. Overal stonden toeschouwers ons toe te juichen, hele dorpen waren omgetoverd. De route ging door maïsvelden, sloten, plassen, zelfs door een openlucht zwembad, over heuvels door bossen. We gingen over dingen heen, onder dingen door, door water, modder, over glijbanen, door buizen, ik vond het fantastisch! Elke keer dat er weer een nieuw obstakel in zicht kwam voelde ik de adrenaline weer opkomen en elke keer als ik er voorbij was genoot ik nog even van de rush. Mijn conditie bleek veel beter te zijn dan ik had verwacht dus halverwege ging de rem eraf en de laatste kilometers had ik zelfs nog zoveel energie over dat ik iedereen inhaalde. Bij de finish aangekomen voelde het alsof mijn energie niet op kon. Ik besloot meteen dat ik dit nog een keer wilde doen, dat dit de testrun was geweest. Nu wist ik wat ik kon en de volgende keer zou ik voor het maximale gaan!
Ik vond het echt helemaal fantastisch! Ik had echt het gevoel dat ik mijn ding gevonden had. Dit is zo voor mij gemaakt dus ik besloot dat ik hier mijn “hobby” van wilde maken. Zodoende stelde ik mijzelf voor 2014 het doel om minimaal aan 5 obstacle runs mee te doen. Helaas ging dit door omstandigheden niet maar dat geeft niet. Ik heb het allemaal in de gaten gehouden en ik weet nu wat voor coole runs er allemaal zijn en aan welke ik wil deelnemen. Dit jaar ga ik voor minimaal 5 obstacle runs en ik ga ook even kijken hoe ik het doe ten opzichte van de Obstacle Course Runing World Championship (OCRWC). Wellicht kan ik mij wel kwalificeren wat helemaal cool zou zijn. Dus now you know, I am an Obstacle Runner!