Zoooo, eindelijk was het zover: mijn eerste obstacle run van het jaar Stormloop 2016 op het circuitpark in Zandvoort. 16km, 37 obstakels over het asfalt, door de duinen, over de tribunes, door duinplassen, etc. Dit jaar wil ik gaan kijken hoe goed mijn conditie nou eigenlijk echt is. Ik wil het maximale uit mijzelf halen. Ik wil mijzelf echt gaan testen en kijken hoe goed ik kan meekomen met de top, met als uiteindelijke goal om in deze top mee te doen voor de World Championship OCR.
Mijn eerste test
Stormloop 2016 was mijn eerste, echte test en ik was heel benieuwd hoe het mij af zou gaan. Wanneer je niet goed weet wat jouw niveau is en wat jouw conditie is, ben je altijd een beetje aarzelend en voorzichtig. Zo ook ikzelf.
Ik had mij voorgenomen om echt meteen vanaf de start er vol voor te gaan omdat het geen nut heeft als ik mijzelf wil testen, om mijzelf in te houden. Maar aan de andere kant was er ook een stemmetje in mijn hoofd die mij zei: “een beetje pas op de plaats te houden en het verstandig te spelen?”. Het is grappig want ik vertel nieuwe deelnemers van mijn HIIT trainingen altijd dat zij een fysieke grens en een mentale grens hebben en dat je je mentale grens veel eerder bereikt dan de fysieke. Je bent vaak je eigen grootste tegenstander maar als je je daarvan bewust wordt dan kan je dit mechanisme ook voor je gebruiken. Gedurende de run merkte ik, dat ik op bepaalde momenten de “score” aan het opmaken was, een soort van vinger aan de pols hield. Op dit soort momenten merkte ik dat er een soort dialoog op gang kwam, een stemmetje die mij vroeg of ik niet te snel ging, of dat ik niet wat gas moest terugnemen. Omdat ik mij zo bewust was van ditinterne dialoog kon ik hier mooi op in gaan door mijzelf de vraag te stellen: hoe gaat het eigenlijk? Ik deed als het ware om de zoveel tijd een bodyscan waarbij ik mij bewust maakte van hoe mijn spieren voelden, hoe mijn ademhaling was, of ik ergens last van had, etc. Hierdoor kon ik elke keer die twijfel in mijn hoofd beantwoorden met: “nee, het gaat goed. Mijn spieren zijn nog lang niet vermoeid, ik heb geen pijntjes en mijn ademhaling herstelt zich snel dus gaan met die banaan”. Ik kan je vertellen, wanneer je begrijpt hoe dit mentale spel werkt kan je hier zo je voordeel mee doen en niet alleen tijdens sport maar ook in de rest van je leven.
Mijn trainingsplan, de voorlopige conclusies
Enfin, verder met de obstacle run. Eén van mijn doelen voor deze run was om te kijken of mijn huidige manier van trainen er goed bij aansluit of dat ik deze moet aanpassen. Dit doe ik door bij alle obstakels onbewust of bewust na te denken over wat voor bewegingen dit zijn en wat voor type training daarbij past. In een notendop kan je mijn training omschrijven als een functionele interval training met de nadruk op plyometrische oefeningen en spieruithoudingsvermogen. Het grootste deel van mijn training is high intensity zodat ik een goede cardio vasculaire uithoudingsvermogen opbouw. Mijn training is ontstaan omdat naar mijn mening de nadruk bij obstacle lruns op drie dingen ligt: spieruithoudingsvermogen, conditie en sprongkracht. Misschien is het je wel opgevallen dat er helemaal geen duurtraining in mijn programma zit, met andere woorden: ik loop zelden hard. En dit is grappig want het bezwaar dat ik het meest hoor is dat men een bepaalde afstand niet kan hardlopen. Ik zal je wat grappigs vertellen, ik ook niet!
Hardlopen is geen must
De langste afstanden die ik ooit gelopen heb zijn 21 en 16 km en dat waren allebei obstacle runs. Puur hardlopen is mijn langst gelopen afstand 12 of 14km en ik kan je vertellen dat vond ik veel zwaarder. Waarom is dit? Omdat hardlopen ook heel mentaal is. Ik vind hardlopen saai en dat gaat mij bij lange afstanden dus tegenwerken. Bij een obstacle run ben ik helemaal niet bezig met de afstand. Dus mijn mening dat hardlooptraining niet zo belangrijk is voor obstacle runs is hiermee voor mij bevestigd. Maaaaaaar, dit is niet de hele waarheid. Tijdens de run werd ik op een gegeven moment langzaam ingehaald door een andere deelnemer. Ik keek steeds achterom en zag hem gestaag dichterbij komen. Bij de obstakels kon ik wel wat ruimte creëren maar bij de stukken hardlopen kwam hij snel dichterbij. Ik kon hem uiteindelijk niet voor blijven. Terwijl hij voor mij liep vroeg ik mij af waar dit aan zou kunnen liggen. Ik keek even goed naar zijn lichaamsbouw en zag toen dat hij hele grote kuiten had. Op dat moment dacht ik: Yes, dat is het. Hij is een hardloper en daar is hij gewoon beter in dan ik. Dus mijn uiteindelijke conclusie is: mijn training is goed alleen moet ik als ik echt allround beter wil worden ook regelmatiger langere afstanden gaan lopen om mijn lichaam hieraan te laten wennen.
Vaardigheid is ook een belangrijk aspect
Dan was er nog een ander aspect. Sommige obstakels zijn moeilijk te trainen in een fitnessschool maar vergen wel een bepaalde vaardigheid. Een goed voorbeeld is een klimnet. Een klimnet snel beklimmen is nog best wel een kunst. Ik merkte dat ik hier ook tijd verloor omdat ik hier gewoon nog niet zoveel ervaring mee heb. Op zich zal ik die ervaring met de tijd op gaan doen maar ik zou dit graag ook trainen. Dus dit is de volgende conclusie die ik heb gemaakt. Om nog beter mee te kunnen doen moet ik de obstakels ook efficiënter en makkelijker kunnen nemen en hiervoor moet ik oefenen. Gelukkig zijn er tegenwoordig ook obstaclecourse oefenterreinen dus deze ga ik maar eens verkennen.
Hoe vond ik de run zelf?
Maar hoe was de run nou eigenlijk? Het was een leuke run in een unieke omgeving waar je nooit sport. De afwisseling tussen duinen en circuit was leuk en je hebt vanaf de duinen soms mooie uitzichten. De obstakels waren niet heel spectaculair en waren obstakels die je verwacht. Al met al heb ik het niet als echt heel bijzonder ervaren. Een soortgelijke run kan ik ook uitzetten in de duinen had ik het gevoel. Het evenement was goed georganiseerd maar had ik wel graag gezien dat er wat mensen van de organisatie rondliepen als aanspreekpunt. En wat ik wel heel erg jammer vind is dat er geen tijdregistratie is. Qua sfeer kan er ook nog veel gewonnen worden.
Wat ik echt niet vind kunnen is alle snackfood die er aanwezig is. Je organiseert een evenement waar allemaal fitboys en fitgirls op af komen en alles wat er te eten is komt uit de frituur. Dit was echt een mismatch. Dit gezegd hebbende vind ik dit zeker geen slecht evenement, integendeel. Ik heb het als heel leuk ervaren en de douches waren echt goddelijk. Ik vind het persoonlijk niet de 42,50 euro waard omdat ik een stukje sfeer mis en omdat ik de obstaclecourse niet zo bijzonder vond. Voor dezelfde prijs zijn er andere obstalce runs die hier beter op in spelen, zoals bijvoorbeeld Strongmanrun.
Maar uiteindelijk heb ik mij heel erg vermaakt. Ik hou van dit soort dingen en ik heb nog echt niet het onderste uit de kan gehaald, bij lange na niet. Dit is pas het begin. Volgende week op de planning: Hotel Ramada Popup run! Zin in.
Ik heb met mijn GoPro op gerend dus ik heb een korte compilatie gemaakt van de run. Vind je het leuk ga er dan even voor zitten want korter dan 30 minuten heb ik hem niet gekregen. Laat me weten wat je er van vindt!